İster isen ma’rifette olasın âlî-cenâb
Ehl-i irfân eşiğinde yüzünü eyle türâb
Çok da verme kendini dünyâya bir dem çek elin
Döndüremezsin beğim kati ağırdır bu dolâb
Bu harâbi niceler çalıştı ma’mur etmeğe
Bir yanın ta’mir ederken bir yanı oldu harâb
Çok seğirtti gaflet ehli bu serâbı su sanıp
Bulmadılar hiç biri bu sahrada bir katre âb
Bir zaman yüz verme dünyâ ehline uzlette ol
Akl-ü fikrin bir yere cem’et yüzüne çek nikâb
Göz kulak dil kapıların bağla muhkem bir zeman
Ola kim Hakk’dan yana gönlünden ola feth-ü bâb
Ger ölümden kurtulam dersen yürü var âşık ol
Döne döne aşk ödüyle cism-ü cânı kıl kebâb
Gir bu derd meyhânesine koma elden kâseyi
Hiç yürek kanından özge âşığa yoktur şarâb
Himmetin dâim bu olsun kim Hakk’ı anlayasın
Hakk’ı bilmekten yeğ olmaz iki âlemde sevâb
Ger azâb-ı âhiretten bulmak istersen halâs
Ârif ol ki cehl ödünden kopısar cümle azâb
Bu Niyâzî kendinden demez bu sözü ey püser
Hep anı söyler duyarsın gökten inen dört kitâb