Karadeniz, Kızıldeniz, Akdeniz…..
Nice renk dökülmüş renksiz sulara…
«Belli olsun!» demiş, gerçek rengimiz;
Dökülmüşüz yola yelkenler fora!..

Otuz iki millet, yüzlerce yürek;
Al bayrakta ak alındır bandıra…
Tozpembe bir hayal, yeşil bir dilek,
Gözü kara gemi, Mavi Marmara…

Teröristtir bebek, cânîdir hasta (!)
Kırmızı dudaklar, çalıyor mora…
Akı kara göstermede ey usta!
Vicdanın kara mı? Hayır kapkara!

Beyaz güvercinin kara talihi…
Sarı kanaryada kızıl bir yara…
«Ah dehşet ve şehâdet» der tarihi…
«İki bin on»da da görünmez kara…

Bir kediyi ablukayla öldüren,
Bu gaddarlığıyla girecek nâra;
Gri kınamalar olamaz fren;
Toslayacak kan ağlatan duvara!

Bebeklere gıda, muhtaca ilâç…
Ulaşmadı Tâlî… Başka bahara…
Lâkin tarihe not ve «Gazze’ye taç»
Dokuz şehidin al kanından tuğra!