Kararmış kalbe ümmîd-i ziyâsın Yâ Rasûlâllah!.
Şefîu’l-müznibîn, engin sehâsın Yâ Rasûlâllah!.
Habîb-i Kibriyâ, bâb-ı recâsın Yâ Rasûlâllah!.
Muhammed Mustafâ, Hayru’l-verâ’sın Yâ Rasulâllah!.

«Fetardâ»* bahşı ey kandil, Sen’in şânında va’d oldu,
Ezan, kâmet, şahâdetlerde nâmın Hak’la yâd oldu,
Tecellâ-yı cemâlinden elestin bezmi şâd oldu;
Dil-i mecrûh-i uşşâka şifâsın Yâ Rasûlâllah!.

Hudâ mihmânısın, bezminde Cebrâil değil mahrem,
Mühürsün, en mükemmel zirvesin, son halkasın, hâtem…
İlâhi bir güneşsin, nûruna pervânedir âlem,
Yakan uşşâkı ol muhrik sedâsın Yâ Rasûlâllah!.

Gazap teskin olur el-hak, Sen’in rikkatli secdenden,
İlâhi mağfiret ancak vesilenden, müsaadenden,
Nebîler rûz-ı mahşerde, şefâat bekliyor Sen’den;
Gönül şehrinde her medhe sezâsın Yâ Rasûlâllah!.