Canlı ve cansız, madde ve Mânâ
Baksana yer-gök insana kurban
Seçmiş ayırmış, bir seni Mevlâ
Her şeyi kılmış, hep sana kurban

Var yürü denmiş; sen koşacaksın
Candan uzaklaş; yaklaşacaksın
Mal, para, evlât… hep aşacaksın
Hepsi fedâdır, cân O’na kurban

Sen de Halîl ol! Rabbine râm ol
Nefsi yatır, kes ! ruhla imâm ol
Târihe nakşol, ümmete nâm ol
Hâtıra dünden, yârına kurban

Sundu güzelden kurbanı Hâbil
En kötülerden derledi Kâbil
Olmalı sağlam, varmaya kâbil
Senle berâber, en sona kurban

Rabbe ulaşmaz; koç, kuzu, kan, et
Arş’a çıkar tek; sâf iyi niyyet
Dengeyi TÂLÎ, sırrı da hisset
Can tene muhtaç, ten cana kurban