Bombaları kucaklar, bilmez oyuncak değil
Şarapnel parçaları uçar, salıncak değil
Harâbeye dönmüş ev, bahtiyar ocak değil

Paramparça bebekler, bedeni lîme lîme
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime

Sabîlerden alınan neyin intikamıdır
Kana susamış gürûh, bu çağın yamyamıdır
Sergilediği dehşet, Firavun makamıdır

Çetin hesap soracak Rabb’im elbet mücrime
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime

Hangi vicdan söyler ki, siyon haddi aşmadı
Masum canlara kıydı insafa yaklaşmadı
Zifire dönen rûhu zerrece aklaşmadı

Gözünü kin bürümüş, dönmez akl-ı selîme
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime

Filistinli ananın yiyip içtiği zehir
Beş evlâdı Şehiddir, gönlünü sarmış kahır
Zulmün faturasını eylerken Rabb’im tehir

Dar eylerdim dünyayı imkân geçse elime
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime

Şehirler ölüm yurdu, şehirler uçsuz mezar
Sözde medenî dünya, şatafatın kaç yazar
Kör sağır ve dilsizce eylersin ancak nazar

Doymadın mı kan kokan yere batası filme
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime

Ey Kahhâr azâbınla, eyle artık tecellî
Tûfânını çağırır bu gafiller besbelli
Kopsun kökünden kopsun, zâlimin yılan dili

Suskun mazluma düşsün, gayrı iki kelime
Savaş değil vahşet bu, lânet olsun zâlime