Günâhım durmayıp artar, çoğa vardı adedi;
Beni bu deşt-i dalâlette bırakma ebedi,
Sensin ey nûr-u kerem, cümlemizin mu’temedi;
İntisabım sanadır, işte elimde senedi;
Meded ey kafile sılâr-ı rüsül, huz bi-yedi..

Reh-i isyan-ı dalâlette gezerdim evvel,
Kararıp çeşm-i basiret, sönüverdi meş’al;
Emel-ü akl-u hayatım olur iken muhtel,
Ararım çıkmaya bir yer, bana yoktur bir el;
Meded ey kafile sılâr-ı rüsül, huz bi-yedi..

Kendimi, nefse uyup râh-ı dalâle saldım,
Gece gündüz gaflet edip çerh-i günaha daldım,
Âkıbet, tâb-ü tüvân gitti de bi-tâb kaldım,
Şafi-i zenb-i azimsin, bu peyamın aldım;
Meded ey kafile silâr-ı rüsül, huz bi-yedi..

Tuttuğum râh-ı dalâlet beni etti ilka,
Bu derin kuyudan çıkmak olur mu acaba,
Senden imdad-ü kerem olmaz ise vâ hayfâ,
Çesm-i canım eşk yerine dökmede kan subh-ü mesâ,
Meded ey kafile sılâr-ı rüsül, huz bi-yedi..

Bikesim, çâre-i tahsilim elimde mefkud,
Mücrimim, cürm-ü günahım bilirim nâ-mâ’dud,
Bu gidişle helâkim ise mukarrer-ü meşhud,
Yalnız Zât-ı keriminde ümmidim mevcud,
Meded ey kafile sılâr-ı rüsül, huz bi-yedi..