Nefse giriftâr olan et hikmetle bir nazar
Kullanıver aklını bu dünyâyı kim bezer

Hakk’ı zikreden dile bahçede açan güle
Güle öten bülbüle sor ne diyerek öter

Doğan bir gün ölüyor geldiğ yere gidiyor
Herkes bunu biliyor ölen nereye gider

Varlık nasıl oluşur dil ne nasıl konuşur
Ten toprağa karışır nereyedir bu sefer

Konuşursun sözünle seyredersin gözünle
Aklet sırrı çözümle kimindir bunca eser

Hakk’ı kâdir görenler öleceğin bilenler
Mevtten ibret alanlar dünyâdan ümit keser

Dâim ölümü düşün kulluk olsun hep işin
Kulların muhlisleri mevti tefekkür eder

Düşünmez oldu ümmet düşünmek mevti Sünnet
Sünnete tâbî olan burdan îmânla gider

Kalbinde nifak olan düşünmez hiç ölümü
Edip nefse zulümü kırk yıllık teşviş yapar

Sever de çok dünyâyı eylemez dert ukbâ’yı
Unutmuştur Mevlâ’yı gaflet içinde yatar

Dostum kulsan ibret al doğan dâhî ölenden
Mü’min olan şol kullar ibret gözüyle bakar

Yunûsî Kur’ân oku tanımak çün sen Hakk’ı
Okur da anlar isen gönlüne hikmet akar