Nice insan görmüşüm çayırlıkta otlarken
Dâhî burnunu tutup kemikleri koklarken

Şeytânların yolunda yılanların huyunda
Dilini uzatıp da insanları sokarken

Kemik için hırlaşıp diş gösterip dırlaşıp
Sinsi sinsi yaklaşıp dostlarını kaparken

Birbiriyle yarıştı silüetler değişti
Hayvanlığa alıştı malı mülkü toplarken

Aklı dünyâya salmış gafleti öğün olmuş
Günâh gölüne dalmış ticâreti yaparken

Köpekten ne farkı var ruhu hasta gönlü dar
Telaşla apar topar paraları saklarken

Yalandır dedikleri haramdır yedikleri
Gördüm kurnazlık ile tilki gibi bakarken

Hor görür her bir şeyi beğenmez hiç kimseyi
Kirletir elbiseyi domuz gibi kokarken

Anlamadım nasıl iş ense kalın göbek şiş
Görmez önün gözü şaş aygır gibi yatarken

Kemiğini bırakmaz sağa sola hiç bakmaz
Hırlar payın bırakmaz köpek gibi koşarken

Bunlara insan denmez bunlar yemeğin vermez
Yanlarına varılmaz hayvan gibi yaşarken

Bak niceleri gitti Azrâil tezden yetti
Varıp kabire yattı kat kat bina yaparken

İlleti kanser ile bir anda düştü dile
Gitti göz göre göre şeni şakrak yaşarken

Yunûsî sığın Hakk’a hayvanlık sıfatından
Gönlün hayvan olmasın bu dünyâda yaşarken