Biliyorsun o zorlu âkıbeti
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim
Okuyorsun haşir ve âhireti
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Uyuyorsun deliksiz uykuları
Kovuyorsun sürekli korkuları
Kimde vicdânının çelik yuları
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Doğru davranmadır inanca vasıf
Haşre îman neden bu denli zayıf
Fayda etmez inan, yarınki hayıf
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Şahdamardan yakınsa Rabb’le aram
Niye hâlâ tutuşmuyor şu çıram
Yediğim lokmalar mı yoksa haram
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Geceler gündüz olmadan olmaz
Dünyevî arzu solmadan olmaz
Derd-i mahşerle dolmadan olmaz
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Hakk’a tâzim ve haşyetin nerede
Kulluk azmin ve niyyetin nerede
Nefse hâkim dirâyetin nerede
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Can çıkarken, rahat yatak, değişir
Seni paklar mı yattığın teneşir
Ya musallâda bekleyiş nicedir
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Değemezken elinle bir böceğe
Gireceksin kabir denen bucağa
Ya cevâbın hazır mıdır meleğe
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Emniyet hissi bil ki şeytandan
Endişen yok mu yoksa mîzandan
Ya kitâbın gelirse sol yandan
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Tevbe etmek ümîdin orda söner
Bebek, ak saçlı ihtiyâra döner
“Şeyyebetnî” buyurdu Peygamber
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Sen de Allah denince titresene
Haydi bir silkin, önce titresene
Yetti gafletle, geçti bunca sene
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Ebedî nâr için değer mi cihan
Köhne dünyâ için yanar mı cinan ?!
Bilse ukbâyı ah solardı bu can
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Bugün ürpermeyenlerin yarını
Korku, dehşet, hüzün ve gam yığını
Hiç düşünmez misin günah dağını ?
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim

Nefsin azgın, cihâda karnın tok
Ağlamazsın ya kahkahan ne de çok
Hani Tâlî, gözünde gözyaşı yok
Niçin ürpermiyorsun ey kalbim