Sakın emânete etme hiyanet
Bir issi yine tapşırsan gerektir
Bâki değil bunda beğim ikamet
Bir âleme dahi varsan gerekdir

Nice bir gafletten uyanmayasın
Dergâhı Hakk’a varam sanmıyasın
Bir iş et ki sonra utanmayasın
Ne işlersen varub görsen gerektir

Altundan hâs gönül çürümek neden
Efkârı fâside yürümek neden
Her bir zağa salub yürümek neden
Bir gün şehbazı uçursan gerekdir

Fermân erişecek yüce Hazretden
Uyarırlar seni nevm-i gafletden
Götürüp ayağı bezm i kesretden
Otağın berzahda kursan gerekdir

HÜDAYÎ âlemin yoktur sebâtı
Ölmezden ön ölen buldu hayatı
Yeter etdin ednâya iltifatı
Bir âli dîvana dursan gerekdir