Sarmış gönlünü nifak
Böyle Mü’min olunmaz
Olmadan ehli vifak
Namazın kabul olmaz

Kalmamış kalbinde yer
Boşaltmaz isen eğer
Nifakla dolu kalbe
Cevher-i îmân konmaz

Dilin çekse de zikir
Aklın eylemez fikir
Bilir halk seni zâkir
Lik gönlün Hakk’ı anmaz

İlm-i zâhirle dolup
Konuşsan hatip olup
Yazsan ilm kâtip olup
Hikmet gönlüne inmez

Tarîkat’a gelmezsen
İlm-i hikmet görmezsen
Şeyh’e tâbî olmazsan
Gönlün hâb’dan uyanmaz

Büyük hoca olsan da
İlm-i tefsir bilsen de
Her gün dersler versen de
Gönlün aşk ile yanmaz

Değil ki çokça ilim
İster Hakk çok çok hilim
Hâlim olmayan âlim
Hakk rengine boyanmaz

Kalmak istemezsen aç
Hocayı zâhirden kaç
Aşk yolun eyle minhac
Aşk kalpte nifak koymaz

Yunûsî gel yorulma
Duymuyor dey darılma
Sen gücenip kırılma
Münâfık aşka uymaz