Sen’in uğrunda can vermek, «deva»mdır yâ Rasûlâllah!..
Cefâ zannetmesin nâdan, «safa»mdır yâ Rasûlâllah!..

Sorar hâin; «Diler miydin Nebî’n olsaydı çarmıhta?»
Ne insafsız, ne gãfil bir meramdır yâ Rasûlâllah!..

Diken yaklaşmasın aslã, mübârek pâ-yi Mahmûd’a…
Canım kurban, fedâ olsun, «dua»mdır yâ Rasûlâllah!..

Bulunmaz böyle müstesnâ muhabbet harcı âlemde;
Delîlin halka ashâb-ı kiramdır yâ Rasûlâllah!

Bu dünyâdan göçerken; «Son bir arzun var mı?» der kâfir…
Küfür ehlinden arzum yok, «haram»dır yâ Rasûlâllah!..

Emânet etmek isterdim, fakat bir çehre yok mûnis!
Getirsin nurlu rüzgârlar, selâmdır yâ Rasûlâllah!..

Ölümden korku boş şeymiş, eğer îmânımız tamsa;
Sen’in sâyende îmânım tamamdır yâ Rasûlâllah!..

Henüz dünyâda cennetten, üzümler geldi salkımla…
Şehâdet şerbetim en tatlı câmdır yâ Rasûlâllah!..

Hubeyb’in sancağındır, dalgalansın kanlı çarmıhta;
Metânet en müessir bir kelâmdır yâ Rasûlâllah!..

Yiğitler saklıyor, Tâlî, şu sessiz toprağın bağrı;
Şehâdet en güzel, ahsen hitamdır yâ Rasûlâllah!..