Sevgi Allah’ın bir vasfı
Sevdi de halkı yarattı
Habîbinin nûru ile
Âlemleri aydınlattı

Yirmi yedi peygamberi
Hep O’nun nûrundan idi
Cihâr-ı Yâr-i Güzini
Âl-i Ehl-i Beyt envârıydı

Hak erenlerin cümlesi
Hep iki kanaldan geldi
Biri Selmân-ı Fârisî
Biri Hasan Basrî idi

Abdülkâdir-i Geylânî
Bir gün sarhoşu yüklendi
Onu taşıdı bir hayli
Evine kadar iletti

Sevgi muhabbet denizi
Muhammed Mustafâ idi
Mevlânâ Şems-i Tebrizî
Denizden bir katre idi

Yûnus Emre Hazretleri
Dövenlere elsiz idi
O ulu gerçek bir Velî
Dilsiz ve gönülsüz idi

Bin dokuz yüz doksan bire
Yûnus Sevgi Yılı dendi
“Âşıklar ölmez” dedi de
Öldü mü Yûnus’un kendi

Enbiya ve Evliyâlar
Muhammed’i temsil etti
Ârifler bunu bilirler
Allah Resûlünü sevdi

Gerçek İlâhî sevgiyi
AHMED Rabbinden diledi
Sevmeyi ve sevilmeyi
Niyâz edip hep istedi