Tiynet-i âdemde eğer konmasa sevdâyı aşk
Cenneti bir dâneye satmazdı ol dânayı aşk

Kenz-i mahfîden zuhûrâ geldi eşyâ lâcerem
Bâd-ı hubbiyle temevvüc etdi çün deryâyı aşk

Tâlib-i dîdar olub devreyliye tâ haşredek
Kim ki nûş ede ezel bezminde ger sehbâyı aşk

Aşk-ı meşk olmaz nihân anı bilür halkı cihân
Âşık-ı bîçâreye mümkin midir ihfâyı aşk

Bülbülün hâlin bilenler gûş ederler nâlesin
Bir gül-i bahar içündür bunca Hûy-i Hây-i aşk

Aşk-ı Şirin oldu feryâdına Ferhâd’ın sebeb
Ey nîce dânâyı Mecnûn eledi Leylâyı aşk

Ey HÜDAYÎ hâlet-i aşkı ne bilsün her mekes
Kulle-i kaf-ı hakîkat murgidir ankayı aşk