Yer yüzünde gezer idim, uğradım milketler yatar.
Kimi ulu kimi kiçi key kuşağı berkler yatar.

Kimi yiğit, kimi koca, kimi vezir, kimi hoca,
Gündüzleri olmuş gece, ancılayın çoklar yatar.

Doğru varırdı yolları, kalem tutardı elleri,
Bülbüle benzer dilleri, danışman yiğitler yatar.

Ulu-kiçi ağlamışlar, server yiğitler komuşlar,
Baş ucunda yay sımışlar, kırıluban oklar yatar.

Atlarının izi tozlu, önleri tabıl-bazılı
İle güne hükmü yazılı, şu muhteşem beğler yatar.

Gece gündüz oğlancıklar söyler iken bülbül gibi,
Ayrılmışlar anaları sinlerini bekler yatar.

Elleridir kınalı hem karavaşları tapulu,
Kargı gibi uzun boylu gül yüzlü hatunlar yatar.

El bağlamıştır kamusu, Hak Çalap’tandır umusu.
Nökerlü kızdır kimisi, alınmadık çoklar yatar.

Yunus bilmez kendi hâlin Hak Çalap söyletir dilin.
Bir nicesi yeni gelin, ak teleme yüzler yatar.