Yesrib’di ismi, sıtması meşhurdu önceden
Gönderdi Can Tabîbi’ni Mevlâ, Medîne’ye
Kardeş çekişmesindeki mağdurdu önceden
Gönderdi Gül Habîbi’ni Mevlâ Medîne’ye

Birden değişti tâlihi, nur yağdı her yere
Artık bir ismi Taybe’dir, unvan münevvere
Cân Ahmed’in mekânıdır, elbet, mutahhara
Yağmakta nûr yağmuru hâlâ Medîne’ye

Her zerresiyle aşk ile Kur’ân’ı dinledi
Ev ev, sokak sokak Yüce Vahyin müşâhidi
Sıddîk Ebûbekir, Ömer, Osman cem eyledi
Ettirdi Hakk, kitâbını imlâ Medîne’ye

Bin bir dağ ortasında mübârek, temiz ova
Âhirzamanda dîn için, îmân için yuva
Hendek gününde düşmanı, hattâ kovar hava
Sokmaz Hudâ, inançsızı aslâ Medîne’ye

Ensâr isimli ehli ki kalkandır Ahmed’e
Hem tertemiz sıfatlı sedeftir Muhammed’e
Yanmaz mı yandı hepsi, bu eşsiz mesâfede
Pervâneler uçuştu, muallâ Medîne’ye

Gözler ufukta baksana herkes ayaktadır
Duymaz mısın Bilâl’i ? akisler kulaktadır
Hakk’ın Cemâli -durmadı hiç- yansımaktadır
Peygamberî feyizle mücellâ Medîne’ye

Gül’den uzakta her yeri gurbet görenleri
Bâbüsselâm’da aşk u muhabbet derenleri
Bağrında defnedilmeye müştâk erenleri
Cezbeyliyor o Gül nefes illâ Medîne’ye

Birkaç adımda Mekke’yi tâ Kuds’ü yokladı
Ensârının güzîdesi Eyyûb’u yolladı
Kostantiniyye şehrini aşkıyla bağladı
Âlemler üstü fahra musallâ Medîne’ye

Me’yûsa, mübtelâya tebessümlü çehredir
Tâlî, bu beldenin tozu, bin derde çâredir
Mecnûnun iştiyâkı ezelden bu şehredir
Gökten sunuldu Hayme-i Leylâ, Medîne’ye