Dila vasf-ı makāmât-ı dil eyleyen yine sensin
Temâm şerh-i kemâlât-ı dil eyleyen yine sensin

Kemâl-i ru’yet-i eşya sana mahsûsdur ey dil
Reh-i Hakk’a delâlet-i dil eyleyen yine sensin

Cemî-i enbiyâya evliyâya zâhir ü bâtın
Vukûf-ı sırr-ı âyât-ı dil eyleyen yine sensin

Huzûr-ı hazret-i Bârî’de evsâf-ı Cemîl sensin
Temâm neşr-i füyûzât-ı dil eyleyen yine sensin

Zihî ayn-i hayâtsın havz-ı kevser sendedir ey dil
Güzel tezyîn-i cennât-ı dil eyleyen yine sensin

Senindir zevk-ı rûhânî özündür mahzen-i esrâr
İşârât u îzâhât-ı dil eyleyen yine sensin

Derûn-i dildedir cânâ Hudâ’nın arş-ı Rahmân’ı
Cemâl-i Hakk’a mir’ât-ı dil eyleyen yine sensin

Zihî bir zevke mâlikdir zemîn ü âsumân dildir
Deverân u harekât-ı dil eyleyen yine sensin

Mahall-i feyz-i Rabbânî makām-ı sırr-ı Hakkān î
Cezebât-u kerâmât-ı dil eyleyen yine sensin

1Dila bezm-i elestde sen muhâtab müntehab oldun
Yerinde her hurûfât-ı dil eyleyen yine sensin

Nazargâh-ı İlâhî’dir tecellî-hâne-i mutlak
Bu LUTFÎ’ye seâdât-ı dil eyleyen yine sensin