Başıma geldi benim bir derd ki hiç dermânı yok!
Olmuşum bîmâr ü nâçar sıhhatin imkânı yok!
Edemez Lokman Hekim olsa dahi ona ilaç,
Bu sözüm gerek durur kardaş inan yalanı yok!
Gülşen-i dîdâr-ı âbid çün temâşâ etmemiş,
Bildiği oruç namaz hac, âhı yok efgânı yok!
Derd imiş dermânı derdin, derdsize derler hımar,
Ucb ile dolu içinde âteş-i sûzânı yok!
Derd-i aşktır dediğim, her kişiye olmaz nasib,
Bir mübârek tuhfekâr kim heybet ü hüsrânı yok!
Mürşid-i kâmil bu aşk insan arar irşâd için,
Nice bin hayvan gezer içinde bir insanı yok!
Ehl-i aşk olmağa himmet eyle sen de kendine,
Aşkı olmayanların var cismi lâkin canı yok!
Aşıkın artar yakîni aşkı oldukça mezid,
Her kimin yoktur yakîni, dini yok imanı yok!
Yok imiş aşka nihâyet kimse bilmez haddini,
Bir ulu deryâdır ol kim haddi yok pâyânı yok!
Dürr ü mercan bahr-i a’zamda bulunur bîgüman
Bahr-i asğardan ne hâsıl, dürrü yok mercanı yok!
Bahr-i a’zam ilm-i bâtın, dürr ü mercan marifet,
Bahr-i asğar ilm-i zâhir ehlinin irfânı yok!
Der isen ben bu aşkı nice tahsil edeyim,
Ne alınır ne satılır, sûku yok dükkânı yok!

Benzemez zâhir işine ki taallüm oluna,
Hocası yok, mektebi yok, meclis ü meydânı yokl
İlm-i zâhir kesb ile hâsıl olur hırfet gibi,
Aşk bilinmez kesb olunmaz, ismi mevcud sanı yok!
Bu süâlin vereyim cevabını sana işit,
Tâlib-i sâdık erer matlubuna hırmanı yok!
Tanrısını isteyen bulur denir dilde mesel,
Sıdk ile aşk isteyen bulmaz mı hey iz’anı yok!
Ol kadar iksâr-ı zikr et ki münâfıklar sana,
Diyeler Mecnûn mürâi aklı yok erkânı yok!
Katre katre gönlüne derya gibi aşk dola tâ,
Diye nâs erbab-ı aşk içre onun akrânı yok!
Buldu taklid ile Kuddûsî bu aşkı çünki ol,
Bir mukallid idi ki hiç ilmi yok ferzanı yok!