Zâhitlerin namazı
Göklere mirâç değil
Bilmez aşk namazını
Ona ihtiyaç değil

Başa sarığı sarmış
Nâmı âlemi almış
Ne cübbe ne de sarık
Hakk yolda amaç değil

Takvâ en güzel libas
Gönlü saf etmek esas
Yoksa gönülde ihlâs
O doğru inanç değil

Gönlünü saf eyleyen
Dili Hakk’ı söyleyen
Hakk’a hizmet eyleyen
Cübbeye muhtaç değil

Dinle âşık pendini
Tanı kendi nefsini
Dervişlikte mânâ bu
Kullarla uğraş değil

Şekk-i gümanda kalmak
Nefse yabancı olmak
Kendini üstün görmek
Bu olacak iş değil

Tut kulağın pendime
Değer verme kendine
Gönlün putudur “ben” lik
Sanmayasın haç değil

Olmaz Hakk yolda kemlik
İsterler senden erlik
Tüte gönülden birlik
Er yolu kalmaç değil

Dervişi hor görmeyin
Kınayarak yermeyin
Yoksul miskin sanmayın
Gönlü toktur aç değil

Aşktır dervişin yolu
Bilmez zâhidan bunu
Hep kınar durur O’nu
Dervişle yoldaş değil

Dervişten habersiz nâs
Dostlarıdır ol hannas
Derviş olmayanların
Gönlü kuru yaş değil

Oldum Velî’ye yamak
Okuttu aşktan sebak
Vallahi meramım Hakk
Sarıkla uğraş değil

Yunûsî’yim sözüme
İner hikmet özüme
Görünür Hakk gözüme
Çünkü gözüm şaş değil