Zuhûr-u kâinâtın ma’denîsin yâ Rasûlallah
Rumûz-u Künt-ü kenz’in mahzenîsin yâ Rasûlallah
Beşer denen bu âlemde senin sûretle şahsındır
Hakîkatta hüviyette değilsin yâ Rasûlallah
Vücûdun cümle mevcûdâtı nice câmi olduysa
Dahî ilmin muhît oldu kamûsun yâ Rasûlallah
Dehânın menba-i esrâr ilm-i men ledünnîdir
Hakâyık ilminin sen mahremîsin yâ Rasûlallah
Ne kim geldi cihâna hem dahî her kim geliserdir
İçinde cümlenin ser-askerîsin yâ Rasûlallah
Cihân bağında insan bir şecerdir gayriler yaprak
Nebîler meyvedir, sen zübdesisin yâ Rasûlallah
Şefâat kılmasan varlık Niyâzî’yi yoğ ederdi
Vücûdu zahmının sen merhemîsin yâ Rasûlallah