Ey Efendimiz! Mübarek bedeninize ömürleri boyunca bir kere temas eden, cemalinizi bir kere gören canlı cansız her varlık, Size müptela kalıyor. Işığınızda kelebekler gibi pervane oluyorlar.
Uhud Dağına mübarek ayaklarınızı bastığınızda koca kayalar bu şerefli konuğun kendilerini şereflendirmesinden titremeyle, sarsılmayla heyecanlarını belli ediyorladı.
Bu aşktan, bu mutluluktan sarsılmalarını ancak Sizin telkin edici sözlerinizle dindiriyorlardı.
Uhud Dağı mübarek ayaklarınızın altında aşktan sallanırken, siz şöyle buyurduğunuz için sakinleşiyordu ancak:
“Eyy Uhud! dur. Senin üzerinde bir Nebi bir Sıddık ve iki şehit var.”
Ey Rasulun kılıcıyla düşmana saldıran Ebu Dücane’ye zemin olan Uhud, ne güzel bir dağsın.
Ey kainatın Efendisinin amcası, şehitlerin efendisi, Allahın arslanı Hz. Hamza’yı kucaklayan Uhud, ne güzel bir mekansın.
Ey Enes R.a.’ın mübarek kanının damla damla üstüne düştüğü Uhud, ne kederli bir dağsın.
Ey Cibril As. ve Mikail As.’ın, eteklerinde harp ettiği Uhud, ne büyük şahitsin.
Ey Allah’ın aşkıyla ve Rasulun sevgisiyle mecnun olan Hz. Vehbin R.a’ın şehit olduğu Uhud, ne güzel bir dostsun.
Ey eteklerinde şehit olup kanlı gömlekleriyle kefenlenip gömülen yetmiş sahabenin, yetmiş gökteki yıldızın ayakları altında serili Uhud, ne mübarek bir zeminsin.
Ey Allah’ın Resulu’nün: “Şu Uhud’tur, o bizi sever biz de onu severiz” sözlerine mazhar olan dağ, ne şerefli ne onurlu bir dostsun sen.