Ben sanırdım âlem içre bana hîç yâr kalmadı
Ben beni terk eyledim gördüm ki ağyâr kalmadı

Cümle eşyâda görürdüm hâr var gülzâr yok
Hep gülistân oldu âlem şimdi hiç hâr kalmadı

Gece gündüz zâr u efgân eyleyip inlerdi dil
Bilmezem n’oldu kesildi âh ile zâr kalmadı

Gitdi kesret geldi vahdet oldu halvet dost ile
Hep Hak oldu cümle âlem şehr ü bâzâr kalmadı

Din dîyânet âdet ü şöhret kamu gitti yele
Ey Niyâzî n’oldu sende kayd-ı dindâr kalmadı