Ben sanırdım âlem içre bana hiç yâr kalmadı,
Ben beni terk eylerim bildim ki ağyâr kalmadı.
Cümle eşyâda görürdüm hâr var gülzâr yok,
Hep gülistân oldu âlem şimdi hiç hâr kalmadı.
Gice gündüz zâr-ı efgân eyleyüb inlerdi dil,
Bilmezem noldu kesildi âh ile zâr kalmadı.
Gitti kesret, geldi vahdet oldu halvet dost ile,
Hep Hak oldu cümle âlem şehr-ü bâzar kalmadı.
Dîn-ü diyânet âdet-ü şöhret kamu vardı yele,
Ey Niyâzî noldu sende kayd-i dindâr kalmadı.