Vâsıl olmaz kimse Hakk’a cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz bir gönülde tâ ki pür-nûr olmadan

Sür çıkar ağyarı dilden, tâ tecelli ide Hakk
Padişah konmaz sarâya hâne ma’mur olmadan

Mest olan mestâne gelmiş tâ ezelden tâ ebed
İçtiler aşkın şarâbın, âb-ı engür olmadan

Mutû kabl-e en’te mûtu sırrına mazhar olan
Haşr-ı beşerî gördi bunda nefha-i sûr olmadan

Hak cemâli Kâ’besin kıldılar âşıklar tavâf
Yerde Kâ’be gökyüzünde beyt-i ma’mûr olmadan

Ârif olanın kelâmı gayrıdan gelmez veli
Pes ene’l-hak nice disün kişi Mansûr olmadan

Bir muhal sevdaya düşmiş rûz u şeb Şem’î müdâm
Hakk’a vasıl olmak ister halka menfûr olmadan