Yürekte yara yok, sözlerde tesir
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı
En derin mânâlar maddeye esir
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Belki delirmedik ama kudurduk
Nefsimize göre bir dünya kurduk
Zevkin de keyfin de dibine vurduk
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

İliklere kadar girdi siyaset
Fikir müflis, vizyonumuz hamaset
Önyargının adı oldu feraset
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Ufuk olmayınca dünden dem vurduk
Yarını olmayan günden dem vurduk
Biraz sıkışınca dinden dem vurduk
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Düzenbaz diriler düşünce gözden
Ölülerden medet umduk bu yüzden
Âlâ düşman mı var ki bize bizden
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Bozacının şahididir şıracı
Nereye el atsan durum çok acı
İbadetler bile reklam aracı
Tükettik her şeyi neyimiz kaldı

Mülkün kölesiyiz, makamın kulu
Kaydı şirazemiz, şaşırdık yolu
Müzeye kaldırdık sağ ile solu
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Dünyayı verseler yine yetmiyor
Tamahkâr olunca istek bitmiyor
Hiçbir şey kimseyi tatmin etmiyor
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

Ömründe bir kalbe dokunmayanlar
İnsandan, insaftan, halden ne anlar
Masal olup gitti güzel zamanlar
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı

İşiten sağırlar, gören körleriz
İş lafa gelince esip gürleriz
Fırsatı bulunca her haltı yeriz
Tükettik her şeyi neyimiz kaldı

Mefhumu öldürdük, ruhumuz yasta
Kibrimiz dorukta, kalbimiz hasta
Vefadan eser yok, sabır iflasta
Tükettik her şeyi, neyimiz kaldı