Umar mıydın: Tavanlar yerde yatsın, rahneden bitap?
Eşiklerden yosun bitsin, örümcek bağlasın mihrap?
Civarın, manzarın, cevvin, muhitin, her yerin matem;
Kulak ver: Çarpıyor bir matemin kalbinde bin âlem!
Samimi yaşlarından coştu ruhum, hercümerc oldu;
Fakat, matem halâs etmez cehennemler saran yurdu.
İlâhî! Bir müeyyed, bir kerîm el yok mu, tutsun da,
Çıkarsın Şark’ı zulmetten, götürsün fecr-i maksûda?
****
Vefa yok, ahde hürmet hiç, emanet lâfz-ı bî-medlûl;
Yalan râic, hıyanet mültezem her yerde, hak meçhul.
Yürekler merhametsiz, duygular süflî, emeller hâr;
Nazarlardan taşan ma’nâ ibâdullâhı istihkàr.
Samimi yaşlarından coştu ruhum, hercümerc oldu;
Fakat, matem halâs etmez cehennemler saran yurdu.
İlâhî! Bir müeyyed, bir kerîm el yok mu, tutsun da,
Çıkarsın Şark’ı zulmetten, götürsün fecr-i maksûda?