Yunus Emre’m bütün zaman boyuna en güzel şey hoş konuşan dil dedi
Öğüt verdi Sakarya’nın suyuna muhabbetin denizine dol dedi

Seyret gülü menevşeyi ıtırı gönül kazan umutlu kıl hatırı
Her şeyi sev yaratandan ötürü nefreti at muhabbete gel dedi

Muhabbetle fethet bırak kılıcı kızgınlığa bulunur mu alıcı
Bu kubbede ancak sevgi kalıcı şu kötülük esip geçen yel dedi

Sen sen özünü düzelt falandan önce doğruyu kabul et yalandan önce
İlim bildiğini ilandan önce kendini bil benliğini bul dedi

Dertli için sebep olup ilaca rıza ile yardım eyle muhtaca
Hacı olmak hacı olmak elbet güzel ey hoca lakin bir de gönül yapan ol dedi.

Yücelirken bu sevdanla çağır fikreder dünyanın konup göçeri
Beni beni bende demen benden içeri hakim olmuş bana el dedi.

Sözünü bilene söz güzel eser söz insan kurtarır söz insan asar
Söz savaş başlatır söz savaş keser söz hem ağır hem en tatlı bal dedi.

Düşününce mülk sahibi nerede düşününce ilk sahibi nerede
Tamahkârlık olmamalı arada bir mirastır kuldan kula mal dedi.

Polatoğlu Yunus sözü kavidir sezenlere gönüller dost evidir
Dava değil benim işim sevidir sevmek sevmek bildiğim tek yol dedi.