Çok eski zamanlarda bir anneden bahsedilir
Annenin tek gözü yoktur
Evet tek gözü yoktu
Anne evladı ile ilgileniverir okul yıllarında ama evladı
Annesinin tek gözlü olmasından dolayı utanç duyar
Çocuklar onunla alay eder senin annen tek gözlü değil mi derler ve gülmeye başlarlar
Çocuk bunu her işittiğinde annesinden bir adım daha uzaklaşıverir
Annesi anlamıştır utanıyordur ondan
Aslında ekmek parası için onun okulunda temizlik işleri de yapardı
Ama sırf oğlu rahat etsin diye uzaklaşıverdi oradan
Sonra lise yılları zaman ilerledikçe evlat annesinden uzaklaşıverdi
Ve en sonunda karar verdi ayrılmalıydı çok uzaklara gitmeliydi ondan onu bir daha görmemeliydi Çünkü aynı memlekette yaşıyordu ya
Her her defasında o utanç verici olay onun karşısına çıkıyordu
Singapur’a yerleşti evlendi çoluk çocuk sahibi oldu
Anne yüreği dayanamadı ona
Evladını görmek istiyordu
Uzun bir yolculukla evladının kapısını çaldı
Ve çocuklar onu gördüğü zaman korku verdiler
Alay ettiler onunla
O annesini alıp sen ne yapıyorsun dedi
Sen benim huzurumu istemiyor musun?
Evlatlarımı korkutuverdin sen benim huzurumu bozmak için mi geldin dedi?
Annesi kusura bakmayın dedi yanlış bir kapı çaldım galiba
Uzaklaştı ve gidiverdi.
Aradan bir yıl kadar geçmişti. Bir yıl sonra evladı memleketine geldi.
Gelmişken hani bir hal hatırını sorayım diye o eski çocukluğunun geçtiği yerlerde
Biraz dolanayım diye kendi bulunmuş olduğu mahalleye gitti
Hadi gelirken annemi sorayım dedi.
Kapıyı çaldığında kapıyı kimse açmadı.
Ona dediler ki= Annen kısa bir zaman diliminde vefat etti
Eğer ki olur da benim evladım gelirse ona bir mektup bırakıyorum onu emanet edin onu teslim edin ona dedi. Ama kalbinde ona karşı yine muhabbet yoktu. Hatta belki de öldüğüne sevinivermişti
Artık bitmişti utanmayacaktı da ondan.
Onun utancı ile kaçı vermişti dünyanın öbür ucuna mektubu açıp okumaya başladı.
Sözleri aynen şöyleydi=
Sevgili yavrum seni o kadar çok özledim ki kapına kadar geldim ama anladım ki senin huzurum kaçıyor
Anladım ki Seni mutlu edemiyorum ama bilmeni istediğim bir şey var sen çok küçük bir yaştaydın ve bir kaza geçirdin kaza sonucunda gözlerinden birini kaybettin oturup o gün düşündüm
Senin öyle büyümene senin öyle bir yaşama sahip olmanı istemedim ve sana tek gözümü feda ettim
Eğer olsaydı diğer gözümü de feda ederdim.
Şimdi sen mutlu ol da ben başka bir şey istemiyorum.
Ey evladım Allah’a emanet ol
Rabbim seni mutlu etsin.
Bu sözler mektubun son sözleri idi ve konu anlaşılmıştı artık.