Yerler kâğıd olsa ağaçlar kalem
Derdim birer birer yazsam ağlasam
Keder sehbâ olsa mürekkeb elem
Gamım satır satır düzsem ağlasam

Âlemin n’olduğun eylesem i‘lân
Ni‘meti mihnetdir her şeyi yalan
Bu yerde her şeyi eylesem kurbân
Hançer-i nefretle yüzsem ağlasam

Büyüğe hürmet yok küçüğe şefkat
İlm ehli hordur câhile rağbet
Hıyânet kök saldı öldü sadâkat
Artık bu mihnetden bezsem ağlasam

Kimi gâib etmiş arar eşini
Kiminin bırakmaz keder peşini
Kiminin zehr etmiş tatlı aşını
Bu nasıl sihirdir sezsem ağlasam

İnsânın her şeyi yokluk elinde
Vefâsı yok çiçeğinde gülünde
Doğan güneşinde esen yelinde
Gizli bağlarını çözsem ağlasam

Herkes bir mihnete olmuş giriftâr
Devâm eylemedi ne yâr ne ağyâr
Şîşe-i âlemde bari her ne var
Bir bâde olsa da süzsem ağlasam

Kaçan da Allah der koğan da Allah
Hiçbiri olmadı bu sırdan âgâh
Âlem bir deryâdır hasbeten-lillâh
Rızâ gemisi ile yüzsem ağlasam

Bu korkunç deryânın yoktur kenârı
Herkesi gark eder sıklet-i vârı
Hiçbir gül var mıdır dikenden ârî
Arasam bu bağı gezsem ağlasam

Kazâya râzı ol eyleme inâd
Bu mihnet-hânede alınmaz murâd
Bak noldu İskender hani Keykubâd
Bunların nâmını bozsam ağlasam

Elinde var ise toplanır yârân
Seni medhederler yedikleri ân
Arkana bakmadan olurlar düşman
Bunların kökünü kazsam ağlasam

Evlâdda vefâ yok babada şefkat
Kadın kocasına etmez itâat
Eski günâhlar hep yeni ibâdet
Bunların başını ezsem ağlasam

Târihe karışdı eski diyânet
Kapladı cihânı fuhş u rezâlet
Harita-i âlem bozuldu elbet
Yeni bir harita çizsem ağlasam

Gâlibâ târîhe dönüyor insân
Nisyâna atıldı Hazret-i Kur’ân
Azîzler mihnetde râhatda nâdân
Bir sarhoş olup da sızsam ağlasam

Demek ki dünyâda olmazmış râhat
Mihneti râhatmış râhatı mihnet
Terk etmeden başka yoktur selâmet
Her şeyden elimi üzsem ağlasam

Kâmiller çekildi hep bir kenâra
Karga bülbül oldu şimdi gülzâra
Şâirler Kemâlî kaldı âvâre
Bunların ağzını büzsem ağlasam