Ey nefsim dinle beni sana yan diyorum
Ateşlerin içinde yanan gibi yan
Ona can diyorum anla beni
Canımın içinde canan gibi can
Yaprak düşerse dalından isyana
Ölçülürse yaz akşamları sevda sözcüklerinde
Temmuz Ağustos uzaklaşırsa
Beni bir sonbaharsa iklim ağlama
El yapımı zanlar hükmederse uzun gün dostluklarına gece başucundan
Uykusuzluk ekerse gözbebeklerinin vadisine
Yüreğinin yıldızları kulağına fısıldayıp işte ağlama vakti derse
Sen yine de ağlama çünkü bize ağlamak düşmez ağlama
Bize yürümek düşer sevgilinin ardından
Sadece ağlamak etmez
Güzeldir hayranı olmak Nebi’nin
Ama sadece hayranlık yetmez
Onun gibi olmadıktan sonra
Bu yol ilelebet bitmez
Ağaç gölgesinde gölgelenip yoluna devam eden yolcu gibi olmak vardı
Onun gibi olmak
Şu geçen ömrümde nelere kandın
Sanki dünyanın süsüne aldandın
Yandın ağladın
Yine de uslanmadın
Nereye bu gidiş
Nereye ey yolcu
Ey nefsim beni dinle
Yan diyorum sana
Ateşlerin içinde yanan gibi yani
Can diyorum ona anla beni
Canımın içinde canan gibi can
Alev sarsa da gözlerimi
Bir rüzgâr soğutmaya çalışır
Zamanla alevlere o rüzgâr da alışır
Bilemez ki bu dünyanın bir oyunu
Bilemez ateşin içinde olduğunu
Hala yanmaktadır gözbebeklerim
Ben ateşten bir mektup oldum da
Özgürlüğümü yaktığın dünyaya adını
Onun adına adamı yaktım
Artık adına ortaktım
Rüzgarsa dilbeste olmuştu nara söndürme gözyaşlarınla
Ağlama çünkü bize ağlamak düşmez
Ağlama bize yürümek düşer sevgilinin ardından sadece ağlamak yetmez
Güzeldir hayranı olmak Nebi’nin
Ama sadece hayranlık yetmez
Onun gibi olmadıktan sonra bu yol ilelebet bitmez
Ağaç gölgesinde gölgelenir
Yoluna devam eden yolcu gibi olmak vardı
Ey can Onun gibi olmak
Şu geçen ömrümde nerede kaldın
Sen ki dünyanın süsüne aldandın yandın ağladın yine de usanmadın
Nereye bu gidiş
Söyle nereye Ey Yolcu