Çoktandır kendimden bir haber alamadım. Gecenin bir vakti zincirden boşanır gibi uyandım. Uyurla uyanık bir mektup döşendim. Elim ayağıma karışık, renkli, karalı aklı, baş yanı hal hatır sonu ayrılık. Umduğum yerlere baktım bulamadım. Neyleyim nideyim hiç bilemedim. Mektup öylece kalakaldı elimde. Adresim benim adresim kayıp.
Ağzıma aldığım her lokmada, önüme kalece dikilen eşikte, mavi boncukların sonsuz dünyasında, tatlı ninnilerle sallanan beşikte yok. Anam rahmetli helal ak sütüne katmış olmalı. Benim adresim yok.
Belki de ipi kopmuş büyük bir uçurtmada gözden kaybolup Kaf dağını aşmıştır. Samanyolunda bir yıldıza düşmüştür. Neresine, hangisine, kim bilsin. Küçük aklım durup durup şaşmıştır. Göklerde bir yerlerde yitmiş olmalı. Benim adresim yok.
Olana ağlamayıp olmayana gülüp turna katarlarında beraber olup bir göçmen kuşunu kervan geçmez kuş uçmaz yollarda bulup bir yalnız bir kuru ağaç dalında bir telgraf telinde boşluklara karşı atmış olmalı. Benim adresim yok.
Dilekler hayaller düşler mahşerinde kavak yellerinin estiği o eski günlerde rüzgârlar savurup atmış olmalı. Benim adresim yok.
Bir vefalı dost, bir yeminli sevgili, dört gözle beklenen yazılmamış mektupta adressiz pulsuz boş bir zarf üzerinde adımla birlikte unutulmuş olmalı. Benim adresim yok.
Dil bilmez ellerde hasret. Ne yana çevrilse o yana gurbet. Yabancı kuşlardan umarak medet. Başını alıp ormanlarla dağlarla çöllerle deli poyrazlarla karayellerle nereye çıkacağı bilinmeyen yollarla, kaybolup gitmiş olmalı göllerle. Sakarya’larla Tuna’larla Nil’lerle. Nice adsız sularla arkadaş olup konuşa konuşa kendi kendiyle vara vara bir renksiz denize dalıp bir akşam vakti dolup boşalıp batan güneşle birlikte batmış olmalı. Benim adresim yok.
Bir yolculuk biter, bir başka yolculuk başlar. Bir sessiz göç olur. Gelmiş geçmiş durur, bir ıssız hiç olur. Karanlığı artıran kandiller yanar. Dualar ortasında ışıklar söner. Büsbütün konuşmak güç olur. Susmak güç olur. Ağlamak suç olur. Bir iç yangınından haber vermeye bir yerden gelir, bir buhurdan iner. Demek buralarda tütmüş olmalı. Benim adresim yok.
Gülen resimdeki üzgün bakışta mı, gözden ılgıt ılgıt inen damla yaşta mı, yazda mı güzde mi kışta mı, yazısı silinmiş bir devrik taşta mı, altüst ettim hep dört bir yanı altüst ettim. Dünyayı altüst etti gören yok bilen yok duyan hiç yok, yok işte yok, besbelli dünyadan adresi bırakmadan gitmiş olmalı. Benim adresim yok.