Bu şehir benim şehrim değil bilirim ne bu şehir ne saralı akşamlar, insan vurgunu sokaklarında ve duygular sağanağında, gözlerin bulut yüklü, gözlerin mor ötesi, gözlerin zühre, sırılsıklam yürürüm.
Bu şehir benim şehrim değil bilirim, burda her şey çal yatağı, burda karabasanların taksiminde düşlerim tekin değil.
Az buz gidemem sokaklarda, vurulur masal perilerim, vurulur tiranlarca devlerim.
Bu şehir benim şehrim değil bilirim, yarısı kin bu şehrin, yarısı nefret, yarısı sevgi yarısı şefkat ve yoksulluk ve servet.
İki yanaklı bir yasak meyve bu şehir, yenir yutulur gibi değil.
Bu şehirde bir şeyler eksik, ne şehir bilir bunu ne ben bilirim.
Her gece bir kuş uçar gönül kafesimden, makinelerimin ak denizine bölünürüm.
İmbat kanatlar kaybolur ufukta, sokulur göğsüme usulca, öksüz kalan ellerin.
Ben bu şehrin mağduruyum, bu şehrin mahkûmu, zabta geçirilmemiş oturumlarda söylenmemiş sözlere yakılmamış türkülere sevdalım belalım üstüne yemin billah. Kalemler kırılır mektuplar adedince.
Ne bu şehir benim şehrim, ne saralı akşamlar. Bilirim ve görürüm. Kan rengi gölgelere gözlerimde bulutlarla yürürüm.
Bu şehir benim şehrim değil bilirim ne bu şehir ne saralı akşamlar, insan vurgunu sokaklarında ve duygular sağanağında, gözlerin bulut yüklü, gözlerin mor ötesi, gözlerin zühre, sırılsıklam yürürüm.