Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz:
Gelmişiz dünyâya milleyet nedir öğrenmişiz!
Kapkaranlıkken bütün âfâkı insâniyyetin,
Nûr olup fışkırmışız tâ sînesinden zulmetin;

Bir taraftan dinimiz, ahlâkımız, irfanımız;
Bir taraftan seyre makrun adlimiz, ihsanımız;

Yükselip akvamı almış fevc fevc aguşuna;
Hepsi dalmışvahdetin aheng-i coşkusuna.
Emr-i bil ma’ruf imiş ihvan-ı İslam’ın işi;
Nehy edermiş, bir fenalık görse, kardeş kardeşi.
Kimse haksızlıktan etmezmiş tegafül ihtiyar;
Ferde raci ‘sadmeden efrad olurmuş lerzedar.