Selamun aleyküm size hayatımdan bir bölümünü anlatmak istiyorum.
Eşimle bir arkadaş dolayısıyla tanıştık. 10 eylül ‘de başladık konuşmaya, 14 şubatta sevgili olduk. Her şey çok güzel gidiyordu, beraberdik hep. Ben Trabzon da okuyor o ise Antep’te yaşıyordu. Bana sürekli sürprizler yapıyor bir bakıyordum ki karşıma çıkıyordu. Sürekli yanıma geliyor Bana hep “SENİ ALLAH İÇİN SEVİYORUM”derdi. ben de bu sözüne kandım zaten. Doğum günümde bana bir kitap yazmıştı. İkimize özel bir Kitabın her şeyini kendi yazmıştı. Bir çift te çocuk ayakkabısı almıştı. Ben de bu olaydan, Çok etkilenip konuştuğumu aileme anlattım. Ailem, karşı çıktı haliyle çünkü ben Trabzonlu o Urfa’lıydı. çok kültür farkı vardı arada ki ben yaşayınca öğrendim. Ailem haklı çıktı. Okul bitti istemeye geldiler, ailem sırf benim zorumla verdi. Sonra kavga çıktı, ben kaçtım. Antep’e gittik her şey çok güzeldi. Meğersem ben öyle biliyormuşum. O beni aldatıyor muş , benim haberim yokmuş. Ailemle barışmıştık düğünümüz oldu, İkimizde çalışıyorduk. Herşey çok güzeldi çok şükür, tartışmamız oluyordu illa ki ama güzeldi yine de. Ben ona günden güne daha çok bağlanıyordum. Düğünden on ay sonra tatile çıktık eve dönüş günü, ” ben senden ayrılmak istiyorum “dedi. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Şaka sandım inanmadım, ama doğruydu. Çok yalvardım ikna edemedim. Bana zorla ailemi arattırdı. Bende söyledim , Antep’e döndük. Boşandık , bana herkesin içinde “seni istemiyorum artık!” Diyordu. Eskiden benim için ölen o adam. Bana mehrimi verip zorla otobüse attı ve ailemin yanına Ankara ‘ya gönderdi. Ailem hep arkamdaydı ama ben çok kötüydüm çünkü eşimi çok seviyordum ve hamileydim ama eşimin hamile olduğumdan haberi yoktu. İki hafta sonra pişman olup, yalvarıp, gelip beni aldı. Yeminler etti bir daha olmayacağına dair. Ailem de hamile olduğum için gönderdi beni, gittim tekrar Antep’e. Hemen nikah kıydık. İyiydik çok şükür ama bu da çok sürmedi. Çocuğumuz oldu, dünyalar tatlısı bir oğlumuz. Adını -umut efe- koyduk. Bize biraz umut olsun diye. Ama her şey yine kötüye gitti. Oğlum beş aylıkken beni yine aldattığını öğrendim. Sesimi çıkarmadım, oğlum için sustum, içime attım. Ama sürekli bana yalanlar söylüyor, artık benimle ilgilenmiyordu. Benden gizli İstanbul’a , kızın yanına gidip geliyordu. Oğlum altı aylık oldu, beni aldı karşısına “olmuyor Kübra , ben seninle ayrılmak istiyorum” dedi. Yine yapmıştı işte, yine beni oğlumla baba evine yollayacaktı. Çok yalvardım dedim ki: ” bak, yapma oğlumuz için yapma. Tamam sen gene o kızla gez toz ama boşanmayalım. oğluma yazık” ama beni dinlemedi. Oğlumla beni uçağa attı ve gönderdi. 17 aralıkta geldik Ankara ya, annemler bilmiyordu hiçbir şeyi. Sadece teyzem biliyordu. Kardeşim askere gideceği için sürpriz yaptım dedim herkese. Annem beni karşısında görünce eşimi aradı ve”sağol oğlum Allah senden razı olsun” dedi. O an o kadar kötü oldum ki , ama sustum. Dedim ki belki gene barışırız. Ama olmadı , Ankara ya geldi ben tabi gene yalvarıyorum. Ama o elinde boşanma evrakları ile gelmiş. Baktım olmuyor, anlattım aileme durumu. Ama o kadar zor bir durum ki kaçarak evleniyorsun , ailene karşı çıkıyorsun ve şu anda yine ailenin yanında sın. Allahım kimseye yaşatmasın. 18 mart ta boşandık. Ama eski eşim o kadar rahat ki bana karşı, çocuğu görmek için yanıma sevgilisiyle geliyor. kadar alçalıyor ki karşımda. Artık eskiden canımı vereceğim adamın bana yaşattığı şeylere bakın. Çok zor bi durum. Ben sadece oğluma üzülüyorum, daha 25 yaşındayım. Ama çok çektirdi bana, çok şükür atlattım biraz ama sizin videolarınızı (İsmail şahin) izleyip ağlıyorum. Dediğiniz gibi “haram temel üzerine evlilik kurulmazmış. Hep mutlu bir yuvam olsun istemiştim rabbimden ama olmadı. Sizinle niye paylaşıyorum bu durumu bilmiyorum ama içimden geldi, yazdım. Bir yazınız da demişsiniz ki “kim ki nikahlınız olmadığı halde , sizi Allah için seviyorum derse. bu yalandan daha büyük bir yalandır.” Ne kadar doğru söylemişsiniz. Bunu anlamak benim bütün hayatıma mal oldu.!!