Ey derviş diyen bana nem durur derviş benim.
Dervişlik yaylasında hareketim kış benim.

Kendözümü görürüm, sallanarak yürürüm,
Buğuz, kibir, adavet gönlümü almış benim.

Derviş adın edindim, derviş donun donandım.
Yola baktım utandım, hep işim yanlış benim.

Şeyhim kamudan ulu, yolda uludan ulu,
Gönlüm idi kaygılı, nefsim asayiş benim.

Hırkam, tacım gözlerim, fesat işler işlerim,
Her yanımdan gizlerim, bin bir fesat iş benim.

Yoldan haber sorarlar, ne desem inanırlar,
Kalbimi saf sanırlar, vay ne düşvar iş benim.

İçerime bakarsan, buçuk pulluk nesne yok,
Dışımın kavgasından, alemler dolmuş benim.

Suretim güler halka, hani ya kulluk Hakk’a,
Bu dirliğime baka, hep işim yanlış benim.

Yunus der ki: Yarenler, ey gerçeğe erenler,
Bu yolda olan haller, Allah’a kalmış benim.