Gel ey dervîşlik isteyen, diyem sana n’etmek gerek,
Şerbetleri elden koyup, ağıyı nuş etmek gerek.

Gelmek gerek terbiyete, kamu bildiklerin koya,
Mürebbisi ne der ise, pes o onu tutmak gerek.

Çeke sabır kanaatı, taze karlık ede katı,
Bu yola vereler eti, bu yola yüz tutmak gerek.

Dünyadan gönlünü çeke, eli ile arpa eke,
Ununa yarı kül kata, güneşte kurutmak gerek.

Acep onu nice yiye, nefsi dilerse yeğleye,
Nasıl ki iftar eyleye, üç günde bir etmek gerek

Odur erenler dirliği, bunlar bilmez ayyarlığı,
Onunla bulur erliği, kahrı dahi yutmak gerek.

Bakma bu dünya yüzüne, aldanma halkın sözüne,
Dönüp dîdar arzusuna o Hakk’a yüz tutmak gerek.

Yunus bunu kime diye, kim kasd ede bir uluya,
Şayet birimiz işleye, aşıklara etmek gerek.