Sevdiklerimizin bir yeri incinse ne kadar da üzülürüz. Canımız yanar en derinden çareler düşünürüz. Peki, söyleyin kaçımız Taif’i hatırlayarak üzüldük. Kaçımızın içini hüzün bastı, kalbi sıkıştı kaçımızın, kaçımız kaç damla döktük.
Ümmetim olmadan Cennete girmem diyen bir Peygamberin ümmetiyiz. Ümmetim ya Rabbi başka bir şey istemem diyen Peygamberin. Bizi bu kadar düşünen bir Peygamberi günde kaç kez düşünürüz, acaba bu sevgisine layık mıyız?
Uhud’da mübarek dişinin kırılması kaçımızın hatırında, kaçımızın kalbi kırık kaçımızın gönlü buruk? Mekke’yi fetheden ve şehre girerken başı hayâ ile eğik bir kumandan. Hoşgörüsüyle sevgisiyle gönülleri fetheden bir kumandan. Ya biz hangi gönlü fethedebildik? Hoşgörümüzü en yakınlarımıza bile gösteremedik. Sana anam babam feda olsun diyecek kadar seven bir Ashabı vardı O’nun. Yazık ki biz daha anamızı babamızı sevmesini beceremedik. O’na atılan okların önüne kendini siper eden sevenleri var. Hz. Ali sevdiğine zarar gelmemesi için O’nun döşeğine uzandı. Ya biz nerelerde ne için uyuduk, hangi döşeklerde hangi günahlarla uyandık?
Şan şöhret zenginlik davasından dönmesi için hepsi vaad edilmişti O’na. Bir elime güneşi bir elime ayı koysanız davamdan sapmam demişti. Ya biz davamız ne, kaç kuruşa davalarımızı düşürdük, hangi makama hangi mevkiye yenildik, ne kadar düşündük? Sevgililer günü geliyor haberiniz olsun. Unutursak hediyelerimizi sevgililerimizi küstürürüz, ya sevgililer sevgilisini küstürmek hiç mi korkutmuyor bizi, sorabilir miyim ümmetine bir ömrünü ayıran Peygambere biz ayırdık mı senede bir günümüzü. Ah kimlere ne güller verdik unuttuk sayısını. Cennette mekânı hazır bir Peygamber, Allahın en sevgili kulu, adı Ahmed âlemlere rahmet. Yine de şükrü ne kadar çok, ne kadar çok Rabbine hamdi. Hangimiz Cennetinden emin, hangimiz Cennetliğinden, o zaman hani şükrümüz şarkıları ezberleye müptelayız hepimiz. Sorabilir miyim günde kaç kere anıyoruz Rabbimizi? Namazlarımız neden bu kadar hızlı anlamadım. Cennetle mi müjdelendik, nedir güvencemiz, ya kısacık secdelerimiz namazlarımızda dünyalık düşüncelerimiz, yakınlarımız birer birer ölüyor bakın, hiç mi ibret almıyoruz dünkü sağlar bugün ölülerimiz.