Niçin sen nefsi emmarı bu gafletden uyarmazsın?
Muhammed şer‘î gülünü senin yüzüne vurmazsın.

Hezaran türlü hikmetler katında söylenir ise,
Şekavet penbesin hergiz kulağından çıkarmazsın.

Günahın çoğu şumundan, imanın gülleri soldu,
İnayet su ile her dem, niçin onu suvarmazsın?

Senin o çok günahların, seni uş hasta eyledi,
Biçare vararak niçin bu derde çare sormazsın?

Yaranlarından utanıp, günahı gizli işlersin,
Yaradan Halik’in hazır, niçin ondan utanmazsın?

Utanmazsın Habib’inden, o derdine tabibinden,
Ne ki dilersen işlersin, meğer Hak’tan utanmazsın.

Geri senden olanları elinle sinleye koydun,
Şunu şöyle görür iken, ölümün nişe sanmazsın.

İşittin Mustafa’yı ki, bu yer yüzünde kalmadı,
Şunu şöyle bilir iken, niye hazırlık yapmazsın?

Yunus sözün kime dersin, ya kimin kaygısın yersin,
Halka nasihat eylersin, ya kendin niye tutmazsın?