Yola giren erenlerden yolu sormadan
Ağlamayım mı, ey dostlarım, hata eyledim
Hakk zikrini gece gündüz vird etmeden
Ey dostlarım, öz canıma cefa eyledim.

Allâh yâdı gönülleri aydınlatan
Aşıklara Allah kendisi vaad eyleyen
Aşk rüzgârı Mustafa’ya armağan gelen;
O sebepten gözyaşımı şahid eyledim.

Allah der ki: Aşıklarım Burak’a biner;
Hakk zikrini diyenlere rahmet yağar
Çok ağlayan cemalimi şüphesiz görür
Mahşer günü cemalimi hediye eyledim. ”

Vaad eyledi âşıklara yüzbin Burak;
Alem halkı melâmeti O’na uzak;
Bu âlemde el gözüne yanan çıra
Ahiret içinde yüzbin köşkler bina eyledim.

Dertsiz insan insan değil, bunu anlayın
Aşksız insan hayvan cinsi, bunu dinleyin
Gönlünüzde aşk olmasa, bana ağlayın
Ağlayanlara gerçek aşkımı hediye eyledim.

Kul olsan, ben-benliği sakın bırak
Seherlerde canını incitip dinmeden çalış
Yoldan sapan günahkarları yola yönelt
Bir nazarda gönüllerini safâ eyledim.

Gerçek dertliye kendim ilaç, kendim derman;
Hem âşıkım, hem mâşukum, kendim canan;
Rahmet eyleyim, adım Rahman, zâtım Sübhan;
Bir nazarda içlerini safâ eyledim.

Tan atana kadar Hakk zikrini diyen kişi
Dağ ve çölü bostan eyler akan yaşı;
Allah der, başka birşeyle yoktur işi;
O âşıkı ahaliden ayrı eyledim.

Aşk yadını yere koysam, yer kaldırmaz;
Defter kılsam, diri oldukça, bitip olmaz;
Hakk’ı bilen, beyi, hanı, halkı bilmez;
O kulumu öz yolumda iki büklüm eyledim

Mal ve pulu dert eylemez aşık kişi;
Yol üstünde toprak olup aziz başı;
Ondan sonra nura dolar içi dışı;
Sabaha varsa, mahşer yerinde sultan eyledim.

Hakktan korkup mal ve parayı sevmeyeni,
Hakk’ı deyip bir an yatıp uyumayanı,
Yatsa, kalksa, Hakk zikrini bırakmayanı
Açtım batın gözlerini bina eyledim.

Oruç tutup halka riya eyleyenleri
Namaz kılıp tesbih ele alanları,
Şeyhim diye başka bina koyanları
Son anda imanından ayrı eyledim.

Hakk’a âşık olup dedi Kul Hoca Ahmed;
Sıdkı ile işitene yüzbin rahmet;
Dua eyleyim, görmeyeler sıkıntı, zahmet;
Akıllı isen, bir söz ile tamam eyledim.

Hoca Ahmet Yesevi