Kendine gel ey insan! Şakası yok bu işin,
Bil ki; sonu hüsrandır, bu “secdesiz” gidişin.
Nimetlerden azdıkça, dönüyorsun şaşkına;
Allah’a bir teşekkür, YOK MU ALLAH AŞKINA?

Dünyaları alsan da, aç gözlerin doymuyor,
Allah’ın kelâmını kulakların duymuyor.
Kibirden köpürdükçe, dönüyorsun şaşkına;
Ölümden ibret almak, YOK MU ALLAH AŞKINA?

Sana yanlış hesaplar tutturuyor o şeytan;
Baldıranı, bal diye, yutturuyor o şeytan.
Kör cehâlet yüzünden, dönüyorsun şaşkına;
Kur’ân’dan hiç haberin, YOK MU ALLAH AŞKINA?

Sen ki; haram sofrada, gün be gün coşuyorsun,
O davetkâr şeytanın, peşinden koşuyorsun.
Bu girdapta döndükçe, dönüyorsun şaşkına;
Biraz akl-ı selîmin, YOK MU ALLAH AŞKINA?

Kendine gel ey insan ! Sanma ki rüyâdasın;
Sınavları çok çetin, fânî bir dünyadasın.
Dikkat et ki; Mahşerde dönmeyesin şaşkına;
Cennetlere talebin, YOK MU ALLAH AŞKINA?