Kopuyorsan bil ki, mânâ özünden;
Bir kusurun vardır, gönül gözünden.
Yoksa üç beş câhil insan yüzünden,
Kur’ân’a küser mi, gerçek müslüman?

Göklere serpilmiş, bunca âyeti;
Sonsuz kere sonsuz.. Yok nihâyeti,
Makrodan mikroya, bu hidâyeti;
Hiç görmez olur mu, gerçek müslüman?

Elli bin yıl, âhir günün bir teki,
Beşikten tabuta giden yol ne ki?
Vâdesi en fazla, üç günlük çeki,
Nefse kırdırır mı, gerçek müslüman?

Tâ ki; görmedikçe, can verişini,
Bırakmaz o şeytan, kulun peşini,
İbâdet denince, dünya işini,
Bahâne eder mi, gerçek müslüman?

En renkli şehevî yemler oltada,
Duvarlar yıkılmış, her şey ortada.
Nesiller erirken, çağdaş (!) potada;
Zulmü alkışlar mı, gerçek müslüman?

Çarşıda, pazarda, diskoda, barda,
Üryan gezenlere, hayran bakar da,
Örtüyü hor gören, dar kafalarda,
Ünsiyet arar mı, gerçek müslüman?

Âlim geçinip de, ilme çatana,
Suyu bile, sulandırıp satana,
Kur’ân’a, kadehle kafa tutana;
Kalbini açar mı, gerçek müslüman?

Ne mutlu, rehberi Kur’ân olana,
Kulluk rütbesini, Hakk’tan alana.
Bir koltuk uğruna, yalan dolana,
Tenezzül eder mi, gerçek müslüman ?

Mevlâ, bir kuluna yetki verince;
Hesâbını sorar, inceden ince.
Polisten, hâkimden, savcıdan önce,
Allah’tan korkmaz mı, gerçek müslüman?