Soralım ölenlere
Ölenler nere gider
Yolculukta ne lazım
Hangi hediye gider

Hediye bil ihlâstır
İhlâs mü’mine hastır
İhlâsı olmayanlar
Ölürken nâ hoş gider

Önce ihlâs sorarlar
Yoksa ihlâs yorarlar
İhlâslı olan kullar
Âhirete hoş gider

Pâdişah dâhî olsan
Âleme emir versen
İpek elbise giysen
Ellerin bom boş gider

Yaşayanlar gafletle
Gönlünde kin nefretle
Gülse de bu âlemde
Gözü dolu yaş gider

Dünyâya dalıp kalan
Ahmağı gâfil olan
Merhametsiz olanlar
Gönülleri taş gider

Sıkı tut bu pendimi
İnsan eyle kendini
İnsan olamayanlar
Aynen karabaş gider

Mallar dünyâda kalır
Vârisler malın alır
Verdiğin yanındadır
Sanma ekmek aş gider

Nefs şeytân’a uyarak
Haram lokma yiyenler
Dili yalan diyenler
Görmez Hakk’ı şaş gider

Varamaz kabre malın
Ne kilim ne de halın
Yanındadır amelin
Ne kuru ne yaş gider

Yunûsî ihlâsla dol
Sen Allah’a enis ol
Ölene dek hâlis kal
Muhlis Hakk’ı guş gider