Çünki eflâke urûc itdi Resûl (Minne’s-salât)
(Resûlullah, feleklere yükselip) (Bizden salât (olsun)

Âsümande buldu ervâha vüsûl (Minne’s-salât)
(Göklerde ruhlara vâsıl oldu) (Bizden salât (olsun)

Âdem ü Îsâ vü Yahyâ Yûsuf’i
(Âdem, Îsâ, Yahyâ ve Yûsuf’u)

Gördü İdrîs ile Hârûn’u dahi
(İdrîs ile Hârûn’u da gördü)

Sâdise vardı görüp Mûsâ’yi O
(Altıncı kat göğe vardı, Mûsâ’yı görünce)

Merhaba kıldı anınla rû-be-rû
(O’nunla yüzü yüze merhabalaştı)

Sidreyi seyritdi andan ol cenân
(Oradan O gönül, Sidretü’l müntehâyı seyretti)

Kaldı Cibrîl oldu Sidre âşiyân
(Cebrâil, Sidre’yi mekân tutup orada kaldı)

Zâhir oldu Refref ol dem Hazret’e
(O anda Refref, Hz. Peygamber’e göründü)

Kim süvâr ola irince Hazret’e
(Ki tâ, Hakk’ın huzuruna erinceye kadar kendisine binsin)

Yâ selâm ü rahmet ü tıyb ü safâ
(Ey selâm, rahmet, güzellik ve safânın ta kendisi olan)

Sana verdim ey imâm-ı enbiyâ
(Ey Nebîler imâmı, sana istediğini verdim)

Anda doksan bin kelâm oldi kelâm
(Orada, Hakk’ın huzûrunda doksan bin söz edildi)

Nice bin esrâr ile sohbet temâm
(Nice bin sır ile sohbet tamamlandı)

Oldu destûr ol Habîb’in zâtine
(O sevgili’nin zâtına izin verildi)

Geldi yine Ümmühânî kâtine
(Yine, Ümmihânî’nin evine döndü)