Ne kovalar sıvalarsın bire hey kuru kovan
Yüze güldüğünü gerçek mi sanırsın bu cihân

Dışını ziynet idersin düzedüp kukla gibi
İçin ammâ ayı maymun dolu hınzır ile yılân

Zâhiren gerçi dilindeki ‘ibâdetler iyi
Dahi kalbin öğrenmedi islâmî lisân

Zerrece vâr ise ger kalbinde bu dünyâ hubbu
Ma’den-i mezbelesin sana ne lâyıkdır ‘irfân

Aklını başına devşir bu cihân bâkî değil
Kime kaldı idi ki sana kala devr-i zamân

Mansıb u devlet-i dünyâ deyu ‘ömrün çürüdü
Hizmet-i Hakk’ı koyup eyledin îmâna zıyân

Seyfîyâ dünyâyı seven âdemi insân sanma
Kimi kerkez kimi kuzgun kimi olmuş sırtlan