Gûş et nûr-i dîdemq bu dâsitânı
Fi’lu’llâhın aslâ olmaz noksânı
Herkes lâyıkını bulmasa olmaz

Hikmetu’llah adâletdir kemâkân

Gece gündüz sa’yin neye olursa
Her ne gûnâ fikrin karâr bulursa
Âkibet niyyetin nerde kalursa

İstediğin alur Allah’dan insân

Îmân İslâm ise âşıkdır sana
Va’llâhi böyledir inan sen bana
Sâdıkâne sarılırsan bu dîne
Dest-gîrin olur nusret-i Deyyân

Küfre tâlib olsan küfrü verirler
Kayırmazlar küfre lâyık görürler
Emru’llâhe râzî olup dururlar
Teslîm alur seni mâlik-i nîrân

Zevâl-i îmândan havf eyle amân
Bölük bölük oldu ashâb-ı îmân

Revîş-i küffârı tahsîn ederler
Görülmemiş böyle yaman bir zemân

Kafdan kãfa bayrak açdı şeyâtin
Şerr-i şekâvetle doldu bevâtîn
Meydân aldı uryân oldu havâtîn
Böyle olmaz illâ îmândan uryân

Tâbi’-i Kur’ân’ı tahkîr ederler

Peyrev-i şeytânı tevkîf ederler

Ahkâm-ı Furkãn’ı tağyîr ederler

İstirâhat etdi helelik şeytân

Frengâne deste deste gezerler
Bahr-i şehvet zevrakında yüzerler
Avrupa uslûbu gidiş düzerler
Ormân-ı küfürde olmuş kahramân

Şeyâtinin ululanmış ocağı
Kalblerine dolmuş küfür sıcağı
Boynuna dolanmış şeytân bacağı

Kızarmış gözleri küfrü firâvân

Nisâ ricâl birbirine karışmış
Bacı kardeş biribiriyle görüşmüş
Herkes istediği yerde buluşmuş
Yer yüzünü dutmuş siyâh bir duman

Gelininin sürmelemiş gözünü
Elvân çiçek nakışlamış kızını
Şenlendirmiş sinemanın yüzünü
La’net edekalmış bağında şeytân

Çantalar kolunda gider bâzâra

Ahbâb olur mel’ûn ahlâk bozara
Hayâ gide yüzü gözü kızara
İstediği gibi ala bir meydân

Îmânı yok hevâsına dayanmış
Sever kâfirleri küfre boyanmış
Şehvet ile şekaveti uyanmış
Çenberlenmiş eder ısyân u tuğyân

Olanca islâmı döndürmeyince
Îmânı vatandan göndermeyince

Çırağ-ı Kur’ân’ı söndürmeyince

Ricâl-i teceddüd edemez devrân

Ehl-i îmân gözeleri bulanmış

Seâdetin dükkânları talanmış

Diyânetin barutları sulanmış
Kemâl bulmuş bugün deryâ-yı küfrân

Kasr-ı islâm binâsından sökülmüş
Semer taşı himlerine dökülmüş

Kâmet-i îmânın kaddi bükülmüş
Meğer ki Allah’dan erişe emân

Nice pirler keyf keyfine gezerler
Dünyâ malı nerde anı sezerler
Gece gündüz dünyâsını düzerler
Nerde kaldı kalsın rızâ-yı Rahmân

Suladılar İstanbul’un yolunu
Fark etmezler kâfir İslâm hâlini
Hiç sormazlar bir Allah’ın yolunu

Gayretu’llah elbet çıkar bî-gümân

Helâl harâm endişesi kalmadı
O var mıdır harâm ile dolmadı
Bugünkü bu yüzler rengi solmadı

Şeytânı sevenler şeytâna şâyân

Elvân nakş niâ seyr-i sohbetde
Herkes sevdiğiyle olmuş ülfetde

Firsatını bulmuş şeytân gayretde
İcrâ-i şehvete verilmiş fermân

Bu zemân şeytâna parmak dişletdi
Şeytân ise dediğini işletdi
Mel’ûnlar da merkebini kışlatdı
Buldu meydân etdi îmânı talan

Arşdan ferşe kadar bu nûr-i İslâm

Dutmuşdu vermişdi âleme i’lâm
Îmân İslâm bize Allah’dan ikrâm

Beyân eylemişdi hazret-i Kur’ân

Bu dîn-i İslâm’dır bir mâh-i tâbân

Güneşden güzeldir envâr-i îmân

Allah kelâmıdır hazret-i Kur’ân
Kur’ân ile olur derdlere dermân

Kâmil îmân eğer sudûrda olsa
Şerî’at-i garrâ yerini bulsa
Başdan başa dünyâ kâfirle dolsa
Hiç mağlub olur mu cündu’llah bir an

Bâzı kez bozuldu asker-i ashâb
Tez elden eyledi Hudâ şifâyab

Hikmet cilve eder ahbâba ahbâb
Nâsır benem dedi size ol Mennân

Mea’r-Rahmân olan mükedder olmaz
Mea’ş-şeytân olan hiç necât bulmaz

Bu dünyâ fânîdir kimseye kalmaz

Kudret-i Hak yarın kurar bir dîvân

MUHAMMED LUTFÎ’yi afvede Hudâ
Doldura gönlüne envâr-ı hüdâ
Hak yoluna olsun cânımız fedâ
Sever destânkmı erbâb-ı irfân