Aceb ne gırre olupsun cihâna Ümmî Kemâl
Sakın ki değme kemâlin olur sonunda zevâl

Serâba susama yil koma nârı nûr sanma
Turâb ola sonu yâd eyle yanlış itme hayâl

Bu bî-vefâ vü fenâ dünyeden vefâ ummak
Zihî hamâkat u gaflet zihî hayâl-i muhâl

Ne geldiğine sevin ü ne gitdiğine yirin
Bu hîç nesne içün hatırında tutma melâl

Tenâ’umu ko ki nefse yiter kuru kursa
Harîr ü kemhâ niçündür kifâyet eylese şâl

Sen ey harâmî harâmı ne yirmeyüp yirsin
Ki ulular yimedi buldularsa dahi helâl

Çıkar fahr donunu key fakr donun geygil
Gelüp ölüm döşeğinde çıkarmadan gassâl

Şu Şâh-ı Bâkî’ye kul ol kim olmaya ma’zûl
Şu mâh-ı bedri gözet ki yok ana naks u zevâl

Kanâ’ati sana dâim san’at idinegör
Diler isen ki bulasın bekâ hazîne-i mâl

Cihâd-ı ekbere kasdın var ise ey dervîş
Hemîşe nefsin ile kılıgör gazâ vü kıtâl

‘Aceb ‘adûların içün ne çok dürüşürsün
Çü sana dost değildir bu mâl u ehl-i ‘ayâl

Özün sinekden alu yazuğun cebelden ulu
Yiter götür kaderinden ağır yükü ey hamâl

Çü kendü nefsin itinden zebûn u ‘âcizsin
Ṭap eyle da’vâyı Afrâsiyâb u Rüstem-i Zâl

Dükeli fi’lini her kavline muvâfık kıl
Nifâk olur eğer olmazsa kâl ile hoş-hâl

Eger bilün vâr ise imdi kıyl u kâli unut
Niçe niçe bu kuru kıyl u kâl u bahs u cidâl

Niçe niçe bu gurûr u sürûr u fısk u fücûr
Ya niçe ‘afv ola sehv ü hatâ vü cürm ü vebâl

Niçe niçe hased ü hırs u kedd ü buhl u tama’
Ya niçe bir garaz u kibr ü cevr ü zulm ü dalâl

Niçe niçe bu nifâk u riyâ vü sum’a vü zerk
Ya niçe setr olısar gadr u mekr ü fitne vü âl

Elin bir eyü ‘amel kılmadın Hakk’a lâyık
Dilin satar anı bâzâr içinde çün dellâl

Sen ey gönül diler isen ki bulasın bir hâl
Bu nakş-ı sûrete kalma vü gözleme kıyl kâl

Ne yol varabilesin çün muhabbet-i dünyâ
Ayağ u boynuna olmuş selâsil-i ağlâl

Ḳısaldığınca bu ‘ömrün uzandı tûl-i emel
Karardı gönlüñ ü bütün ağardı saç u sakal

Basıldı nefsine cânın tenini semirtdin
Tükendi kalmadı hayrın çoğaldı sû-i hısâl

Çü rızk u ‘ömr ü nefes tükene dahi artmaz
Ḳaçan ki irişe virmez ecel kişiye mecâl

Niçe cevâb idisersin hisâbın it irden
Sininde her nefesinden kılarlar ise suâl

Ger âhir uçmağa uçmağa varışa hevesin
Salât u savmı dün ü gün idinegör per ü bâl

Bize bu havf u hatarlar yirinde ne gülmek
Çü bilmeziz ki son ucu neye irer ahvâl

Ola bu dünyede balsız belâ vü arı delim
Velâkin olmaya hîç arısız belâsız bal

Çamurlu göller içinde bulunmaz ey bahrî
Cevâhir ister isen gel ulu denizlere dal

Yüzüm şol ‘âşık u sâdıkların ayağı tozu
Ki yoldan ıramaz anları hubb-ı hüsn ü cemâl

Bu nakşı sevme o nakkâşı bulmak ister isen
Gözetme ağ u kara gök saru yeşil kızıl al

Egerçi Sâni’i sun’ ile bildi bilenler
Velâkin sâliki eğler ta’aşşuk u leb ü hâl

Şuna ki lutf-ı cemâlî tûş oldu kıldı ‘azîz
Zelîl kıldı kime kim yetişdi kahr-ı celâl

Niçelerin kılar ol lutfu dâl boyun elif
Niçelerin kılar ol kahrı elif boyun dâl

Geçirmedin dahi bir sâ’atini tâ’at ile
Ki geçdi bunca şeb ü rûz u hafta vü meh ü sâl

Meğer gurâb u kilâb ola tâlib-i murdâr
Ne hâcet ehl-i temîz âdemîye cîfe vü yâl

Gice seher kıluban hayr ile seherde mürîd
Murâdı yüzüne bakmak zihî mübârek-fâl

Velî bayağı velî kaht-ı i’tikâd oldu
Sen i’itikâd ile gel dime oldu kaht-ı ricâl

Tohum biter mi katı taş u şûr yirlerde
Yâhud sınuk kap içinde durur mu âb-ı zülâl

İki cihân hevesinden kesilgil Ümmî Kemâl
Diler isen ki bulasın o yire kurb u visâl

Bu ḳamu ‘âşık u ma’şûk ‘aşkına müştâk
Zihî letâfet-i hüsn-i cemâle Celle Celâl

Mefâ’ilün fe’ilâtün mafâ’ilün fe’ilât
Her işde fâ’il-i muhtâr Hakk’dır ol Fa”âl