Oturursam kalkamazam
Âh kocalık vâh kocalık
Kalkar isem oturamam
Âh kocalık vâh kocalık

Az değildir sözüm çokdur
Gönlümde gayrısı yokdur
Nâ-hak değil sözüm hakdır
Âh kocalık vâh kocalık

Yerler sulanır yaşıma
Ağular katar aşıma
Neler getirir başıma
Âh kocalık vâh kocalık

Uzun kıssadır tükenmez
Söyler sözünü sakınmaz
Dönüp ardına bakınmaz
Âh kocalık vâh kocalık

Öksürürsem sayrı eder
Bu başımı ağrı eder
Tevhîd beni doğru eder
Âh kocalık vâh kocalık

Bedenimde varlık komaz
Cismimde hiç erlik komaz
Bu kelâmı artık demez
Âh kocalık vâh kocalık

Söylenen sözü anlatmaz
Söylenen sözü dinletmez
Banlayam desem banlatmaz
Âh kocalık vâh kocalık

Büyük değil küçük eder
Bu gönlümü alçak eder
Çok söyledir yanşak eder
Âh kocalık vâh kocalık

Vâhib Ümmî hâlin söyler
Sâfî kendi yolun söyler
İlm-i hikmet dilin söyler
Âh kocalık vâh kocalık