Anâsır kisvesinden seyr kıldım sırr-ı “Tâ-Hâ”ya
Ridâ-i Murtazâ’yı giydim ‘azm itdim “ev ednâ”ya

Hümâ-yı himmetim oldu hevâ-yı ‘aşkda nâbûd
Meğer her fânîyi ifnâ imiş bu nükteden gâye

Düşüp Mecnûn-veş gezdim beyâbânsız hıyâbânsız
Kalup bî-hiss ü bî-idrâk kapıldım başka şeydâya

Nişânsız lâ-mekânîde bir oldu cân ile cânân
Erüp Rûhu’l-Kuds’den rûh üfürdüm Ümm-i ‘Îsâ’ya

Kitâb-ı hazret-i insânı şârih ‘aşkdır mutlak
Şecerden nâr-ı ‘aşk “innî enallah” didi Mûsâ’ya

Ne Mecnûnem ne Leylâyem ne ma’şûkam ne de ‘âşık
Hadîs-i ‘aşkımı benzetmek olmaz Kays’a Leylâ’ya

Benim Şîrînimin ‘âşıkları hep bed’-i vasfında
Kimi bî-tâb cân virmiş kimi bî-âb u bî-vâye

Benim vâdî-i ‘aşkımdan görünmez encüm ü eflâk
Harîm-i “li ma’allah”dan dönülmez semt-i esmâya

Fezâ-yı ‘aşkımın bir kûşesinde bin felek gâib
O eflâkin biri binlerce fâikdir bu dünyâya

Felekler bahr-ı ‘aşkın katre-i emvâcının ‘aksi
‘Avâlim ser-be-ser meftûn u müstağrak bu deryâya

‘Amâ-yı kudretimden bin ulü’l-ebsâr zâhirken
Hakîkî hüsnümü görmez de dirler bak şu a’mâya

Nice hayretlere düşdüm fenâ oldum bekâ buldum
Kemâlî ‘abd-i mahz buldum sığındım lutf-ı Mevlâ’ya