Anca kim Şîrîn ü Leylîden senin hüsnün füzûn
Mende hem Ferhâd ü Mecnûndan füzûn aşk ü cünûn

Gam imes çün hâk-i râhından taparmın cân ısı
Gerçi mühlik gam yüki kaddimni eyleptür nigûn

Zülfün allında füsûnger gözlerin her kûşeden
Kûyi ol müşkîn yılan kaydına eylerler füsûn

Yağdırıp nâvek bozuk gönlüm imâret eyledin
Gûyiyâ pulpuş edip koydun ana her yan sütûn

Leblerin hecrinde giryân gözlerimin kanları
Katreî ger tamsa bir deryânı eyler la’l-gûn

Vasl eyyâmıda hoş tut zerrelerni ey kuyâş
Kim bu günlerni begâyet kıska eyler çerh-i dûn

Başım üzre firkatin taşını görsen diyesin
Nokta zâhir eylemiş gûyâ Nevâyî üzre nûn

Ali Şir Nevai