Bulmasın yâ Rab tarîk-i ‘aşka sâlikler zevâl
‘Aşksız ‘âlemde insânlık muhâl-ender-muhâl

‘Aşkdır bir katreyi bin merdüm-i dânâ kılan
‘Aşkdır bir katreyi eyler harâm eyler helâl

‘Aşksız insâna hayvândan edâlldir dedi Hakk
Kâinât varsa fenâ-yı ‘aşka yokdur ihtimâl

Kenz-i mahfî cevheri ‘aşkdır o gevherden çıkar
Cümle mevcûdun vücûdu nûr u nâr necm ü hilâl

Kenz-i ‘aşkın remzidir Ahmed Muhammed Mustafâ
Hubb-ı Hayder olmasa ol kenz göstermez cemâl

Nûr-ı Ahmed’dir o gevher hem odur mir‘ât-ı Hakk
‘Âşıka seyr-i cemâl bî-aşklar görmüş celâl

Cür’a-i câm-ı ezel mestânesi ‘ârifleri
Zevk-i ‘ukbâ âfet-i dünyâ ider mi pâymâl

Herkesin dünyâsı kendi gönlüdür anda olur
Ya hayâl-i hâm-ı hasret ya esîr-i zülf ü hâl

Dâm-ı ‘unsurdan halâsa çâre ancak ‘aşkdır
İhtirâs tûl-i emel ceng ü cedel evlâd ü mâl

Dört melek derler mukarreb çâr ‘unsur aslıdır
‘Akl Cibrîl refrefi ‘aşk ‘aşkla açdı perr ü bâl

Ey Kemâlî ‘aşksız fazl u kemâl tâlibleri
Oldular bunlar ezelden düşmen-i fazl u kemâl